Cały czas siedzę przy biurku i próbuję pracować, ale dzisiaj wyjątkowo ta praca mi nie idzie. Co chwila mnie coś rozprasza – a to zadzwoni kolega z innego działu, a to asystentka działu handlowego coś ode mnie chce, a to dostanę śmiesznego smsa od swojej dziewczyny, który krąży mi po głowie przez kolejnych piętnaście minut. Na pewno wiecie jak to jest, gdy przychodzą dni obniżonej chęci na robienie czegokolwiek. Nie chodzi tu wyłącznie o moją pracę, bo pracę mam bardzo ciekawą. Jestem asystentem handlowym Nowy Sącz i bardzo lubię to, co robię. Nie, dzisiejszy dzień po prostu jest jakiś rozleniwiony.

Jestem przekonany, że gdybym nie przyszedł dziś do firmy tylko został w domu, na pewno miałbym podobne problemy z koncentracją. Włóczyłbym między pomieszczeniami i nie wiedział co ze sobą zrobić. Na pewno nie chciałoby mi się pobiegać lub iść na siłownię – a to zazwyczaj robię w dni wolne od pracy.

Do końca dnia pracy zostało mi jeszcze parę godzin, ale nie o to chodzi. W firmie mógłbym siedzieć dwie, albo i dziesięć godzin, a mój zapał do pracy i życia pozostawałby na tym samym poziomie. Nie chce mi się dzisiaj nic – nie chce mi się iść zrobić sobie kawy, nie chce mi się iść do domu, nie chce mi się dzwonić do klientów. Najchętniej usiadłbym za biurkiem i patrzył w sufit. Napisanie tej wiadomości kosztowało mnie dużo energii  – piszę ją na raty, co jakiś czas, bo po prostu nie chce mi się jej skończyć. Co za dzień mam dzisiaj?

Obiecałem sobie, że przynajmniej do końca tego miesiąca postaram się osiągnąć najlepsze rezultaty sprzedażowe, ze wszystkich dotychczasowych jakie wypracowałem. Trudno pogodzić się z ciągłymi porażkami i tym, że ktoś zawsze jest od ciebie lepszy, zwłaszcza osobom, które były przyzwyczajone do dostawania tego, na co miały ochotę. Nie będę okłamywał siebie i innych twierdząc, że rodzice wychowali mnie na bezinteresowną i skromną osobę. Wychowywałem się w domu, w którym zawsze było mnóstwo pieniędzy, za to mało żyjących osób. Rodzice co chwila wyjeżdżali gdzieś w podróże służbowe i aby jakoś zrekompensować mi ich brak pozwalali mi na wydawanie bajońskich sum na aktualne zachcianki. W tamtym czasie uważałem to za coś najbardziej naturalnego na świecie i twierdziłem, że pieniądze zwyczajnie mi się należą.

Po odcięciu pępowiny i wkroczeniu w dorosły świat początkowo trwałem w stanie permanentnego szoku. Trudno było mi znaleźć jakąkolwiek pracę, dopiero pół roku temu udało mi się zatrudnić jako asystent handlowy Pabianice. Jest to praca daleko poniżej moich aspiracji życiowych, ale ma jedną zaletę – przynajmniej jest. Nie idzie mi w niej zbyt dobrze, bo nie potrafię ludziom sprzedawać produktów, ale staram się. Staram się, bo na razie nie mam perspektyw na żadną inną pracę, a rodzice zastrzegli, że do ukończenia przeze mnie 25 roku życia nie pomogą mi w znalezieniu pracy i nie będą dawali pieniędzy. Do 25 mam się uczyć życia.

Do Leszna przyjechałam kilka lat temu w jednej, ważnej misji – chciałam znaleźć dobrą pracę i niezłe warunki zatrudnienia, na jakie w mojej rodzinnej miejscowości nigdy nie mogłabym liczyć. Pochodzę ze wsi, której liczba mieszkańców nie przekracza 2000. W naszej osadzie nie ma żadnych zakładów pracy – jest jedynie szkoła podstawowa, kilka sklepów, kościół i przychodnia. Znaczna część mieszkańców pracuje w rolnictwie, a pozostali są albo bezrobotni albo dojeżdżają wiele kilometrów do swoich miejsc pracy.

Od Leszna dzieli moje miejsce zamieszkania około 70 km. Jest to dość duża odległość jak na codzienne dojeżdżanie do pracy, dlatego chcąc nie chcąc musiałam przeprowadzić się do miasta i tym samym opuścić rodzinne strony. Przez pierwsze tygodnie poszukiwania zatrudnienia mieszkałam w mieszkaniu swojej kuzynki, a jak tylko udało mi się zdobyć pracę od razu wynajęłam sobie niewielki pokój u pewnej starszej pani.

Dość szybko udało mi się otrzymać propozycję zatrudnienia na stanowisku asystentki handlowej, asystent handlowy Leszno. Nie jest to moja praca marzeń, ale dobrze, że w ogóle jest. Wielu znajomych z mojej miejscowości nadal przebywa na bezrobociu, podczas gdy ja mogę się pochwalić stałym źródłem dochodu.

Za jakiś czas, gdy uda mi się odłożyć trochę grosza na pewno wyniosę się ze stancji od pani Jadzi do jakiegoś osobnego mieszkania. Wynajmę niewielką kawalerkę i zacznę na dobre urządzać się w Lesznie.

Wielu uczniów, którzy ukończyli nasze technikum handlowe nadal przebywa na bezrobociu i nie może znaleźć żadnej pracy. Niby pracy dla sprzedawców jest dużo, jednak liczba osób kandydujących na te stanowiska pracy kilkakrotnie przekracza podaż na sprzedawców, dlatego wielu handlowców z wykształceniem średnim przesiaduje całymi dniami w domu i nie robi nic, by jakoś zmienić swój los. Nie wiem czy moi znajomi nie zdają sobie sprawy, że po szkole handlowej można pracować nie tylko jak kasjer sprzedawca? Przykładowo, ja jestem asystentką handlową w firmie spożywczej w Zabrzu, a pracę udało mi się znaleźć dość szybko. Miałam wymagane wykształcenie średnie i przez parę miesięcy pracowałam na stażu w sklepie z artykułami elektronicznymi, dlatego udało mi się otrzymać propozycję pracy, asystent handlowy Zabrze.

Oczywiście praca asystenta nie jest jedyną, o jaką mogą się ubiegać absolwenci technikum handlowego. Moi znajomi mogliby się odnaleźć w zawodzie przedstawiciela handlowego, doradcy klienta czy specjalisty ds. sprzedaży – w każdym z tych zawodów wiedza handlowa jest wręcz niezbędna do efektywnego wykonywania pracy i w żadnym nie jest wymagany tytuł magistra. Wystarczy trochę poszukać, a na pewni większość osób znalazłaby coś dla siebie.

Przedwczoraj moja dobra koleżanka, Iwona, przejrzała moje CV, które miałam zamiar wysyłać do wszystkich pracodawców poszukujących pracowników na stanowiska asystentów handlowych, i powiedziała, że jej zdaniem to CV nie wygląda najlepiej. Początkowo nieco się na nią zdenerwowałam, że śmie obrażać moje wspaniałe dokumenty aplikacyjne, jednak gdy znalazłam w Internecie spis zasad dotyczących sporządzania życiorysu i listu motywacyjnego okazało się, że moje dokumenty wcale nie przypominają tych wzorcowych.

Swój życiorys stworzyłam tak, jak uważałam, czyli po kolei opisałam całe swoje dotychczasowe życie – życiorys to w końcu życiorys, czyli zbiór informacji o kandydacie. Niestety, okazało się, że dobrze napisane CV nie może występować w formie litego tekstu, a musi być napisane w punktach podzielonych na kilka najważniejszych sekcji. No cóż, nie miałam nic innego do wyboru, jak na nowo napisać swoje CV.  Trochę czasu zajęło mi odkopanie na komputerze jakiegoś starego zdjęcia legitymacyjnego, które od biedy mogło się nadawać. Co z tego, że wtedy miałam krótkie włosy blond, a teraz jestem długowłosą brunetką. Włosy mogą się zmieniać, ale twarz pozostała ta sama.

Gdy uporałam się z nowym CV, postanowiłam natychmiast zrobić z niego użytek i wysłać na kilka ofert pracy dla asystentów, asystent handlowy Częstochowa.  Zobaczymy czy nowy dokument przyniesie oczekiwane rezultaty i czy zostanę zaproszona na rozmowę kwalifikacyjną.